Heimwee, Chiang Mai & Kanchanaburi

Dat schrijven gaat dus echt lekker soepel. In plaats van 1 keer per week, kan er ik beter 1 keer per maand van maken volgens mij... Eerlijk gezegd, is de oorzaak nu niet meer school, maar eerder mijn humeur... Ik zit nu aan het einde van mijn eerste module (ik volg hier 2 modules zodat ik hier 1 semester zit) en ik begin nu toch echt wel thuis te missen. In Nederland is het nu langzaamaan koud aan het worden volgens mij en hier in Bangkok is het regenseizoen net gestopt. Dat betekent dat het vanaf nu niet meer gaat regen (nee, ook niet een klein beetje) en het wordt hier ook langzaamaan winter. Winter is in Thailand alleen wel ietsje anders dan anders. De temperatuur daalt over het algemeen overal in Thailand wel tot ongeveer 18 graden als je gelukt hebt.. In Bangkok is het weer een ander verhaal en blijft het ook in de winter erg warm. Als ik geluk heb wordt het hier een keer 25 graden en dan is het koud. Als ik heeeeel veel geluk heb dan wordt het 20 graden en dan is het écht koud en dan loopt iedereen hier in dikke winterjassen (dat heb ik mij laten vertellen; eerst zien, dan geloven). Op het moment dat ik dit nu schrijf is het 30 graden en dat is nu gewoon lekker weer. Te vergelijken met wanneer het in Nederland 20 graden is met zon en iedereen gaat barbecueën...

Maaaar, nu weer de leuke dingen! :D

Mijn vakantie in Chiang Mai! Chiang Mai was écht heel gaaf. Zoals velen van jullie al hebben kunnen zien, heb ik geknuffeld met olifantjes!!! Dit was écht de meest gave ervaring ooit in mijn hele leven. De olifanten waren echt heel lief. Ik had wel één momentje waarop ik doodsangst had en hier was ik van te voren voor gewaarschuwd door de gids. "It can be possible that an elephant comes running at you for the candy, just stand still and keep the candy in your hand. The elephant will stop on time. It is not going to walk over you." Nou, blijf maar eens stil staan als er een olifant op je af rent... Ik stond heel braaf stil met olifantensnoep (een soort suikerstick met bamboo??) en een hele enthousiaste olifant kwam op mij af rennen (oké hardlopend). Doodangsten uitgestaan op dat moment. 'Oké, Sarah, rustig blijven. Olifant stopt optijd'. Nou... Het was dus ook écht zo!! Achteraf gezien was het echt heel cool, want de olifant bleef ook staan nadat ik zijn snoep had gegeven en ik mocht haar gewoon aaien! Dit was echt zo gaaf! We mochten ook met de olifanten in het water spelen. Ik was helemaal blij en ik vond het fantastisch. Dit is ook wel te zien aan de foto's. De foto's zijn gemaakt door een fotograaf terwijl ik het niet eens door had en ik sta continue met een giga (glim)lach op de foto :P.

Daarnaast heb ik ook een poging gedaan tot het overwinnen van één van mijn grootste angsten. Hoogtevrees. Ja,ja. Sarah ging ziplinen door de jungle. Juist. Aan een koordje hangen en dan maar hopen dat het koordje je gewicht aan kan en dat je op tijd aan de overkant bent voordat het koordje knapt. En dat doet een idioot met hoogtevrees. Het was dus ook niet zo dat het koordje laag bij de grond hing ofzo. Neen. Het koord hing kilometers hoog boven de grond. Aan het begin ging het zo goed! Het eerste koord was 800 meter lang. Het duurde ongeveer 30 seconden voordat je aan de overkant was. De eerste 5 seconden bestonden bij mij uit doodsangst. 'Ik ga nu echt dood. Ik ben een idioot. In elk geval ga ik dood in de jungle.' Maar na die 5 seconden leefde ik nog steeds en ik zweefde nog steeds door de jungle heen. 'Oké, misschien overleef ik dit ziplinen wel'. Na dat eerste koord van 800 meter was er niks meer aan de hand! Ik vond het alleen maar heel erg gaaf en het was voor mij een hele gave nieuwe ervaring. Juist, totdat we verticaal naar beneden moesten. Juist ja, kermisattractie vrije val ongeveer, maar dan nog een stapje erger. Ik hing aan touwtje, ik moest vertrouwen op onze zipline gidsen en dan maar naar beneden. Voor de beeldvorming: Je hebt één idioot die hoogtevrees heeft. Deze idioot staat op een hoogte van een paar kilometer. Deze idioot laat haar harnas (ja ik had zo'n veiligheidsharnas aan) vastmaken aan een touwtje van de zipline gids. Dit touwtje is ongeveer zo dik als een touw waarmee je een auto trekt als je autopech hebt (ja, ik weet het, prachtige vergelijking). En dan laat de idioot zich zakken met behulp van de zipline gids die het touwtje vasthoud. In tegenstelling tot alle andere ziplinen die horizontaal gingen (je weet wel, gewoon recht vooruit), ging dit dus verticaal (oftewel, recht naar beneden). De gids weegt zelf ongeveer 50 kilo (??!!?!?!?!). En daar vertrouwt deze idioot dan op. Resultaat? Een keihard gillende Sarah die veel te snel naar beneden vliegt. Dit doe ik mezelf dus nooit meer aan. Het zipline was leuk, maar die vrije vallen (ja, het waren er twee ja) waren echt verschrikkelijk. En dat heeft iedereen geweten. Ik liep oprecht zo hard te gillen dat mensen echt begonnen te denken dat er wat mis was. Dat was natuurlijk ook zo, want welke idioot met hoogtevrees doet dit zichzelf aan???!?!!!!? 

Verder heb ik ook nog heel veel andere leuke dingen gedaan tijdens deze vakantie. Het beste wat we gedaan hebben is zo snel mogelijk van Chiang Mai naar Pai gaan. De weg van Chiang Mai naar Pai is beroemd en berucht, omdat alle toeristen (maar dan ook alle toeristen) deze route afleggen met de scooter. Dit wilde ik ook heel graag doen, maar ik was met een groep en ik was de enige met een internationaal rijbewijs dus hebben wij hier toch maar vanaf gezien. Toeristen worden in Chiang Mai heel snel aangehouden als ze scooter rijden namelijk. Als je dan geen internationaal rijbewijs bij je hebt, dan moet je zo 1000 baht (30 euro) betalen. Beetje zonde van het geld. Maargoed, terug naar Pai. Pai is een bergdorpje ten noorden van Chiang Mai en het is echt prachtig en heel rustig. We zaten in een geweldig hostel, midden in de natuur! Het hostel leek een beetje op een veel te grote boomhut :P. Het hostel was gemaakt uit hout en het lag midden in de natuur. Het was echt fantastisch. Als het lukt, zal ik zo even wat foto's bijvoegen van alles (ook van de boomhut dus). In Pai hebben we een mega Buddha beeld bekeken, we hebben een waterval beklommen (ja letterlijk door het water heen ja), een Chinees stadje bekeken (ja, Chinezen zijn er ook in Thailand), rijstvelden bekeken (die waren écht prachtig), gezwommen onder een waterval (was ook écht heel gaaf) en we hebben de Thaise versie van de Grand Canyon bekeken (was ook echt heel mooi). Heel veel natuur gezien dus tijdens mijn vakantie! Ik voelde mezelf helemaal tot rust komen daar midden in de natuur. Heel relaxed.

Kanchanaburi!

Toen ik terugkwam uit Chiang Mai was het wel weer even wennen om naar school te gaan. Gelukkig had ik in die week maar 3 dagen school en daarna ging ik alweer weg! Op naar Kanchanaburi. Kanchanaburi staat bekend om de watervallen die je daar hebt. Ik had al gehoord dat het heel toeristisch zou zijn, dus ik zou vrijdag al naar Kanchanaburi gaan en dan zaterdagochtend vroeg naar de watervallen gaan. Vlak voordat ik zou vertrekken naar Kanchanaburi kocht ik nog even een paar bananen op de markt en daarna verder inpakken. Nou dat inpakken werd hem niet meer. Ik werd me toch een partij ziek! Achteraf kwam ik er pas achter dat het door de bananen kwam, maar dat had ik op dat moment niet door. Ik werd spontaan misselijk, ik kreeg buikpijn en hoofdpijn. Ik kon alleen maar in bed liggen en verder niks. Vrijdag vertrekken werd niks, dus zaterdagochtend maar op tijd weg en dan zondagochtend uiterlijk op tijd naar de watervallen vertrekken. Zaterdagochtend alles ingepakt, banaantjes mee voor onderweg en gaan. Paspoort vergeten. In paniek in het busje naar Kanchanaburi bijna al mijn banaantjes opgegeten omdat ik geen paspoort niet bij mij had en misschien wel niet kon inchecken in het hostel. Uiteindelijk aangekomen bij het hostel en ik kon inchecken met behulp van foto's van mijn paspoort. Ik had echt een superchille kamer dus ik loop mijn kamer in en ik ga eerst even een banaantje eten om bij te komen van de trip naar Kanchanburi (3 uur in een busje). Nou het duurde nog geen half uur of de misselijkheid, buikpijn en hoofdpijn kwam weer terug. Op dat moment ontstond er een gloeilampje boven mijn hoofd die mij vertelde dat het wel eens aan de bananen kon liggen... Bananen weg gegooid en maar weer op bed gaan liggen. Uiteindelijk was ik in slaap gevallen omdat ik de hele nacht niet geslapen had van de misselijkheid, dus mijn zaterdag was weg. Ik zou zondagavond om 6 uur weer terug naar Bangkok, wat betekende dat ik echt vroeg moest vertrekken op zondag om op tijd bij de watervallen te komen (was nog 2 uur met de openbare bus). Uiteindelijk met een misselijk hoofd en buikpijn naar de watervallen gegaan op zondagochtend om half 8. Om 10 uur was ik binnen bij het park waar de watervallen waren. Het was nog erg rustig. De Erawan watervallen (zo heten de watervallen) hebben 7 verdiepingen en vanaf verdieping 5 wordt het echt zwaar. Op den duur stond er een rotsblok op de weg die groter was dan ikzelf en als je de 7e verdieping wilde halen moest je daar overheen. Ik moest en zou de 7e verdieping halen (met mijn misselijke lichaam en mijn hoofdpijn) dus hoppa, over het rotsblok heen klimmen met behulp van een paar Thaise mensen. Uiteindelijk was ik zo ziek, zwak, misselijk en moe dat ik écht niet meer verder kon dus ik had het opgegeven. Bleek achteraf dat ik op level 6.5 was... Dus ik was er echt heel bijna.. Maargoed, de natuur was wel heel mooi. Op de terugweg heb ik nog bij de waterval gezwommen. Er zwommen ook vissen en iedereen zei dat het fantastisch was, want het zouden kleine visjes zijn die aan je voeten zouden knabbelen. Een beetje zoals je in Nederland in een Spa kan doen. Nou ik zat nog geen halve minuut in het water en er kwam toch een grote vis aan! Ik ben nog nooit bang geweest voor vissen, maar hier schrok ik echt van! Ik zwem als een malle aan de kant naar een plek waar de vissen niet konden komen. Te laat. Ik voel nog net een grote hap van één vis die nog net een hap uit mijn voet wist te happen. Nou is er niet echt een hele hap uit mijn voet, maar zo voelde het wel! Echt creepy!

En dan is het 'gewone' leven er weer... Zoals ik al zei aan het begin van deze blog, ik zit nu aan het einde van mijn eerste module hier in Bangkok. Dit betekent dat ik al het uitgesteld werk moet gaan inleveren, presentaties moet gaan houden en dat ik mijn Thais examen heb volgende week.. Veel werk dus! Ik heb dan ook dit weekend opgeofferd om bezig te gaan met school, maar volgende weekend ga ik weer op pad! Volgend weekend ga ik naar de bekende Railway Market in Bangkok. Dit is een markt waar er een trein door de markt heen rijdt... Lijkt mij zo gaaf!!

Nou voor nu lijkt het mij dat deze blog alweer lang genoeg is... 

Hoe koud is het nu in Nederland?? :o

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Saar